De AFCA Supportersclub stelt voor iedere thuiswedstrijd van Ajax twee kaarten beschikbaar (supporter + begeleider) voor supporters die het momenteel niet makkelijk hebben. Bijvoorbeeld door een ziekte, handicap of een andere maatschappelijke beperking. Dit deden we ook voor Cees, 9 jaar oud. Hieronder lees je het verslag dat zijn moeder over deze dag schreef.
Voor acht wedstrijden na de winterstop hebben we deze twee kaarten nog beschikbaar. Ken jij een supporter die een dagje Ajax verdient? Geef hem of haar dan hier op. Wij zullen vervolgens proberen zo veel mogelijk Ajacieden blij te maken!
Er gelden enkele voorwaarden:
- De aanmelder of degene die aangemeld wordt moet lid zijn van de AFCA Supportersclub. Nog geen lid? Je kunt je gemakkelijk aanmelden.
- Op de wedstrijddag kunnen foto’s worden gemaakt van de supporter en begeleider.
- De supporter en begeleider kunnen worden weergegeven in een bericht inclusief foto op de kanalen van de AFCA Supportersclub.
Het verslag over de geweldige ervaring van Cees:
AJAX – Sparta, 9 december 2023
WAT EEN DAG
Bij ons allereerste bezoek van een match (Ajax – Ludogorets) waren de verwachtingen hoog. Evenals de spanning. Eindelijk was het zover, het door ons allen zo geliefde Ajax live in actie zien op de grasmat van de ArenA. Helaas verliep dit anders en stortte mijn man en vader van zoontje Cees (9 jaar) net na de toegangspoorten in elkaar. Grote paniek en een akelig aanzien voor Cees. Direct geweldig opgevangen door de stewards en de EHBO.
Samen hebben we geprobeerd mijn man nog op te lappen, maar helaas vertelde het opgeroepen ambulancepersoneel ons dat voortzetting van ons avontuur niet mogelijk zou zijn. Een intens verdrietig zoontje dat net voor de eerste keer het warme bad, de sfeer van Ajax had mogen ruiken… Maar proeven zat er niet in.
Een aantal weken later ontving ik na mijn aanmelding als nieuw lid, een brief van bevestiging van mijn lidmaatschap bij de AFCA Supportersclub, samen met een uitleg over hun lopende clubactie ‘Thuiswedstrijd Dagje Ajax’. Ik had de ledenadministratie een mailtje gestuurd met onze ervaring en dankbaarheid voor de goede zorgen door Ajax destijds. En ik heb daarna mijn man en zoon aangemeld voor de clubactie. Onze aanmelding voor de clubactie werd goedgekeurd en er werden twee kaarten voor de thuiswedstrijd Ajax – Sparta aan ons toegewezen. “Oh wauw”, was de eerste reactie en de planning en voorbereiding kon beginnen. Na wat mailverkeer over en weer, was het eindelijk zaterdag 9 december.
Bepakt en bezakt met goede zin, een berg enthousiasme en rood-witte sjaals zijn we richting de ArenA gereden. Om 17.15 uur hadden we afgesproken om de tickets in ontvangst te nemen bij het prachtige beeld van Bobby Haarms. In de regen vroeg onze zoon 15 minuten lang elke minuut “hoe lang nog?” Hij was de spanning nauwelijks de baas. Precies op de afgesproken tijd kwam daar Robert, de penningmeester van de AFCA Supportersclub, aan. Hij overhandigde ons zoontje de tickets en een tas vol met prachtige Ajax-artikelen. Wat een verrassing. Snel nog even op de foto, want het stadion wacht.
Eenmaal binnen, trapje op en daar sta je dan, oog in oog met dat indrukwekkende stadion, de prachtige groene grasmat en de rijen vol rode stoeltjes. “Waar zitten we papa?” De steward helpt en wijst direct de weg. Wauw, met je neus tegen de grasmat, op steenworp afstand van de spelerstunnel. De ArenA is nog nagenoeg leeg, maar zelfs dan is de sfeer er. Muziek klinkt door de speakers en op de grote schermen verschijnt ineens mijn man en zoontje in beeld. Tjonge zeg, we zitten er echt. Deze keer het stoeltje gehaald en niets staat een geweldige avond nog in de weg. De ArenA loopt vol en onder luid applaus en een vette beat komen ze daar eindelijk het veld op. Alle namen worden door Cees geroepen en hij klapt alsof zijn leven ervan afhangt. “Papa, ik kan ze bijna aanraken!!!”
In de 7e minuut is ie daar! Een prachtig staaltje voetbal, een goede assist en Brobbey scoort!!! De Arena ontploft en de F-Side trommelt en zingt!!! “Brobbey, Brobbey.”
Een mooie pot voetbal en met 2-0 de rust in. Snel een zakje chips en een colaatje, maar liever gaat de kleine man naar zijn plaatsje. Stel je voor dat je wat mist. Ah helaas, een doelpunt tegen en wat mooie kansen voor Ajax volgen nog. Spannend tot de laatste drie extra minuten speeltijd, en het fluitje klinkt. Yes de punten zijn binnen. Een jongen van een jaar of 17 klopt onze Cees op zijn schouder en roept in zijn oren; ”90 minuten lang!!! En we hebben gewonnen!!!” En onze zoon Cees glundert van oor tot oor, tranen rollen over zijn wangen. “We hebben gewonnen en ik was er bij!” ❌❌❌
Onze dank is groot,
Toine, Daphne en Cees
